Anatomia patologiczna TYTUL Anatomia patologiczna. Gołym okiem stwierdza się kropelki ropy wydobywające się z przeciętych oskrzelków, a po ich spłukaniu widać błonę śluzową przekrwioną i obrzmiałą. Miejscami błona śluzowa jest pozbawiona nabłonka. W ścianach oskrzelków stwierdza się naciek drobno okrągłokomórkowy. Same oskrzelka są znacznie rozszerzone, nieraz 10-krotnie (z 1-2 mm do 1 cm), wskutek gromadzenia się w nich ropy. Zapalenie wikła się zwykle zapaleniem tkanki okołooskrzelkowej (peribronchiolitis), a u dzieci prawie zawsze odoskrzelowym zapaleniem płuc. U dorosłych na sekcji można także bardzo często wykryć ogniska odoskrzelowego zapalenia płuc w obrębie części płuc, zajętych ostrym nieżytem oskrzelków. Prócz zmian zapalnych odgrywają rolę w ostrym nieżycie oskrzelków czynniki mechaniczne, gdyż wskutek zatkania najdrobniejszych oskrzeli obfitą wydzieliną powietrze nie może dostać się do pęcherzyków płucnych. Znacznie rozszerzone oskrzelka ucisk ają mechanicznie sąsiednie części płuc. Po wessaniu powietrza znajdującego się już w pęcherzykach ściany ich zapadają się. W ten sposób powstaje zapadnięcie (collapsus) i niedodma (atelectasis) odpowiednich części płuc. Naczynia krwionośne w zapadniętej części płuc są rozszerzone. Jeżeli zapadnie się dużo odcinków płuca, to inne odcinki ulegają rozdęciu jakoby zastępczo. Stan taki zwą ostrą miejscową rozedmą płuc. Ostry nieżyt oskrzelków kończy się wyzdrowieniem, nieraz jednak wikła się (u dzieci prawie zawsze) ostrym odoskrzelowym zapaleniem płuc, i wiedzie do śmierci. Czasami nabłonek oskrzelków ulega znacznemu zniszczeniu i oskrzelka zarastają. Takie zapalenie nazywa się bronchiolitis obliterans. Jeżeli zapalenie zarostowe jest rozległe, wiedzie do śmierci. [podobne: wodniak jądra u dorosłych, mutacja somatyczna, curaprox enzycal ]